De Opgang - Stefan Hertmans
Ken je dat, zo'n boek waarbij je niet snel genoeg kan lezen bij het begin omdat het zó goed is? En waarbij je, eens je voorbij de helft bent alles rekt, de zinnen leest en herleest gewoon omdat het zó goed is?
Stefan Hertmans doet het weer.
De opgang is voor mij opnieuw een roman die alles heeft waar ik van hou: een stukje oorlogsgeschiedenis, beschrijvingen van de stad waar ik zelf zo graag woon, een ingewikkeld liefdesverhaal.
'Er zijn soldaten in het Oudburg, ze lopen net na middernacht nog aan het huis voorbij, laarzen en lawaai, vreeswekkende dommekracht, het ritme van hun bezopen hazenhart. Hem amuseert het, het zijn toch maar kwajongens in een uniform, Mien. Maar haar jaagt elk uniform de daver op het lijf. Hoe slaap je naast elkaar wanneer de dromen elk hun eigen donkere weg zijn gegaan?'
