Het zaad van de wereld

Louise Fresco is niet voor één gat te vangen. In Nederland is zij een autoriteit over landbouw en voeding. Niet vreemd, want ze is voorzitter van de raad van bestuur van de technische universiteit van Wageningen geweest. Leiding geven aan 5.000 eigenzinnige profs en 15.000 studenten - brains van over de hele wereld - gespecialiseerd in de landbouw of de voeding, faut le faire.

Het standaardwerk in het Nederlands over voeding is Hamburgers in het paradijs, tot nader order het pièce d'oeuvre van Fresco. Deze roman mag er echter ook zijn. Naar eigen zeggen, loopt de auteur al decennia met het hoofdpersonage in haar hoofd. Een Russische collectioneur en academicus die wereldwijd zaden opspeurt en verzamelt om daarmee de toekomst van de voeding voor de wereld te verzekeren.

Helaas voor hem wordt onder druk van het Sovjet-regime onder Stalin zijn takenpakket verlegd van veldonderzoek naar management. Een ongewenste promotie. Geleidelijk wordt hij naar de uitgang begeleid. In het buitenland heeft hij echter een stevige reputatie en iedereen wil hem in hun team.

Maar een klein beetje te wijten aan zijn eigenzinnigheid en een groot stuk omwille van pech, slechte timing en ellebogenwerk gaat het met onze hoofdfiguur, de plantenjager, van kwaad naar erger.

Ik heb het grote geluk gehad Louise Fresco ooit te mogen interviewen voor een publicatie over de toekomst van de voeding (Morgen op het menu). Ik was starstruck, en dat ben ik anders nooit. Voor lezers die autofictie uit de Sovjet-Unie ten tijde van Stalin zien zitten. Nee, voor iedereen die genuanceerd over politiek en ecologie wil lezen in een origineel verhaal waar je op elke pagina wel iets - vaak iets verrassends - opsteekt.