Melancholie van een scherpe en vrije geest

Tien wandelingen in mijmeringen.
Rousseau werd verbannen uit de maatschappij door verlichte geesten. In dat verworpen en eenzame bestaan wandelde hij en leerde genieten van het eenzaam tijd doorbrengen in de natuur en zijn dwalende gedachten. Dit boekje is een weerslag ervan.

Het is geen vrolijk boek. Er was in die tijd geen vrijheid om de gedachten te denken die hij dacht. De zwaarte, de pijn woog. Dit is voelbaar. Toch vindt hij zijn weg, blijven zijn gedachten respectvol, vernieuwend. De mens centraal binnen zijn ervaringen, méér dan alleen maar denken en de rede. Het lijkt alsof hij een begin maakt van het client-centered denken binnen de psychologie.