5 vrienden op de fiets

Ik ben een koersliefhebber. Vanaf mijn zes jaar is dat er wat geleidelijk aan ingelepeld van thuis uit. Ik herinner me warme namiddagen in juli, hopend op sprintwinst van Tom Steels in de Tour de France. De Ronde van Vlaanderen en Parijs Roubaix waren onvermijdelijke zondagnamiddagen aan de buis bij oma.

Op mijn veertiende leert mijn vader mij ook de piste kennen. Hij neemt mij mee naar de Zesdaagse van Gent in het Kuipke, “want dat moet ge toch een keer gezien hebben, Sam.” De snelheid waarmee de pistiers tussen elkaar manoeuvreren, doen de adrenaline kolken. Rookpluimen vullen de zaal wanneer de derny’s zich voor de eerste keer voor mijn ogen optrekken – wat moeten die motoren er trouwens op vooruit gegaan zijn, van rook is nu precies geen sprake meer. Als geboren en getogen Gentenaar worden favorieten snel gekozen. Iljo Keisse rijdt de concurrentie op een hoopje in de ploegkoers, Dimitri De Fauw breekt baanrecords met twee vingers in de neus.

Ook in 2006 zakken mijn vader en ik af naar Het Kuipke. Op het einde van de avond klinken we unaniem. Keisse is opnieuw een maat te groot en zou zijn tweede Gentse zesdaagse winnen aan de zijde van Robert Bartko. Maar op de erelijst van de wedstrijd vind je voor 2006 geen winnaar. Op de voorlaatste avond slaat het noodlot toe. Isaac Galvez verongelukt na een ongelukkige botsing met Dimitri De Fauw. Amateurbeelden geschoten door primitieve smartphones staan nog steeds op mijn netvlies gebrand.

Die bewuste avond is het begin van een reeks gebeurtenissen die ik als koersliefhebber slechts van op afstand aanschouwde, zonder enig verband te zien. Voor 5 bevriende renners is het de start van een leven dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Twee van die 5 renners zijn Iljo Keisse en Dimitri De Fauw.

Mathias M.R. Declercq beschrijft in De val het verhaal van die 5 renners op vlotte en treffende wijze. Een aanrader, en niet alleen voor wielerliefhebbers. Het is een verhaal over het leven, met zijn ups and downs, zoals iedereen het kent.