Een thriller die een roman is met hoogstaande proza

Vierde deel in de serie van John Banville rond inspecteur St. John Straffort en Quirke, patholoog anatoom. Collega’s, maar geen vrienden, gesitueerd in het Ierland van de late jaren 50.

Tijdens een stormachtige avond ziet Wymes, wandelend met zijn hond langs de kuststrook aan de Ierse oostkust, een van de weg geraakte sportwagen. De man die van de rand van de klif naar hem toe rent schreeuwt dat zijn vrouw uit de auto is gesprongen en zich in zee heeft geworpen. In een nabijgelegen huis vragen ze om hulp, maar de Ruddocks, die daar net op vakantie zijn, gedragen zich heel vreemd. Armitage, de echtgenoot van de verdwenen vrouw nog vreemder, hij drinkt er meteen een hele fles whisky leeg. Wymes denkt als getuige zelf alleen maar aan ontsnappen want hij is een veroordeelde pedoseksueel die zich liefst met z’n hond verborgen houdt in een caravan aan het strand.

Vanuit Dublin komt inspecteur Straffort de zaak onderzoeken, hij moet hiervoor opnieuw samenwerken met de lastige Quirke, de man zonder voornaam maar wel met een ernstig drankprobleem en in de rouw na het overlijden van zijn vrouw. Een dochter heeft Quirke nog, Phoebe, en die raakt nu nog zwanger van Strafford die zelf op scheiden staat en een nogal dubieuze verhouding tot vrouwen heeft.

Het verhaal dat zo simplistisch lijkt is echter zo sterk geschreven, met jaloers makende souplesse en diepgang, schitterende gepolijste zinnen die scenes onderbouwen die beklijven en bijblijven, bijvoorbeeld de kroegscenes, de miskraam van Phoebe, over het diepe rouwproces van Quirke, over Strafford die nog meer met zichzelf worstelt dan met de misdaad zelf, en over de psychologische achtertuin van daders en slachtoffers,.

De verdronkene is niet alleen een feest van trage spanning, en onvermijdelijkheid, over ijdelheid als bij de professor met geolied haar en lakschoenen en zijn zuipende dramaqueen, dit proza is vooral een verbluffende roman over verwoestende karakters, ongeluk, een verdronkene die misschien wel niet verdronken is en bovenal geschreven in een schitterende taal, onderhoudend, en prachtig vertaald daar Arie Storm, schrijver, vertaler en recensent voor Het Parool uit Amsterdam.

Ook al is het een spannende onderzoekstocht voor de recherche om de verdwijning van de vrouw op te lossen, in deze thriller gaat het eigenlijk niet over de misdaad of de oplossing. Het is zonder meer vooral een prachtige roman van hoog niveau, literair meesterlijk geschreven, haast ouderwets prachtproza.