Een prachtig debuut

Vooreerst wil ik aanhalen dat ik Meester Mitraillette al eerder heb gelezen, als afzonderlijk boek, en daardoor ben ik getriggerd geweest om De verzonken jongen te lezen. Het is geschreven in 2011 als debuut van deze auteur. Het verhaal is een plattelandsroman van de zuiverste soort. We situeren het geheel in het kleine dorpje Elverdinge, een deelgemeente van de stad Ieper met een kleine 2.000 inwoners. Stoffel, zo noemt het hoofdpersonage is één van de kinderen uit een gezin waar vader mecanicien is en moeder huisvrouw. Zijn oudere broer en hijzelf verschillen op vele vlakken, de ene is groot en krachtig gebouwd en Stoffel is timide. Zijn grootvader Victor langs vaderszijde is getekend voor het leven met een litteken dwars over het gezicht. Komt het door een oorlogswonde die hij tijdens de eerste wereldoorlog heeft opgelopen of is het iets anders. De jongen wil weten waar dit vandaan komt en pas op de laatste bladzijden wordt dit bekend gemaakt. Het ganse verhaal is beklemmend om lezen want er komen verschillende onderwerpen aan bod die ons doen nadenken over familiezaken en roddel. Af en toe switcht de auteur in zijn verhaallijn wat eventjes remmend werkt, maar dit doet niets af van dit wondermooie verhaal. Niets ingewikkelds maar toch eenvoudig een verhaal neerpennen die u aan de zetel kluistert is nog altijd de essentie van een boek schrijven. Dit is er zo ééntje.