Voor wie als kind ook zo graag Cluedo speelde

De zevenvoudige dood van Evelyn Hardcastle is, volgens mij, een boek dat op iedere fan van Agatha Christie's lijstje moet staan. Dit verhaal komt, uiteraard, niet uit dezelfde pen als "murder on the Orient Express" en de lezer wordt evenmin geleid door een Poirot-achtig hoofdpersonage. En toch weet Stuart Turton in zijn debuutroman de onmiskenbare sfeer van Agatha Christies verhalen op te roepen. Voeg hier nog de spelregels van Cluedo aan toe en de duistere setting van "the raven" en dan krijg je dit boek.

Dit is een boek dat gelezen moet worden op een druilerige, winderige oktoberdag (november mag ook nog, als het niet anders kan), met een tas warme chocomelk in de hand en een zacht fleecedekentje over je benen.

Ik moet wel toegeven dat het begin wat moeilijker leest, sommigen zouden zelf durven zeggen dat "het traag op gang komt" (hoewel ik dat wat te negatief vind). Doordat het hoofdpersonage wakker wordt in een ander lichaam en zonder ook maar één herinnering van zijn eigen leven, is de lezer even gedesoriënteerd en verward als hem. Pas na enkele nachten, wanneer het hoofdpersonage zich meer gaat herinneren, kan ook de lezer zich beter plaatsen in het verhaal en mee het mysterie proberen op te lossen. De eerste honderd pagina's zijn dus soms wat frustrerend, maar aan de andere kant kan je ook zeggen dat dit perfect de gemoedstoestand van de protagonist weerspiegelt (en dus een geslaagde schrijftechniek is).

Maar, beste lezer, leg dit boek niet terug op de boekenplank als het even te verwarrend wordt. Het mysterie van de moord op Evelyn Hardcastle lijkt op het eerste zich misschien vanzelfsprekend, maar 'don't be fooled', er zijn meer lagen aan dit verhaal dan aan een doorsnee ajuin. (gekke vergelijking misschien, maar het is gewoon zo. Niets is wat het lijkt).

U zal misschien gemerkt hebben dat de auteur een Angelsaksisch klinkende naam heeft, maar de titel in het Nederlands is. Dat komt omdat dit een vertaling is van The seven deaths of Evelyn Hardcastle door Paul Syrier. Ik kan enkel maar dromen van een gelijkaardige beheersing van de Nederlandse taal. Als Masterstudent 'Vertalen', boeit de Nederlandstalige vertaling me vaak meer dan het origineel. (Niettegenstaande dat ik wel een aanhanger ben van de "een boek moet je in de originele taal lezen"-club). Het is niet altijd gemakkelijk om een goede, virtuoze vertaling te vinden én tegelijk dicht bij de geest van het origineel te blijven. Maar hier slaagt Syrier meer dan 100% in.

Dus, aan iedereen die een goed mysterieus, "spooky", niet weg te leggen, intrigerend, boek zoekt om in weg te zakken zoals we tegenwoordig alleen maar doen bij een goede Netflix-serie: Sluit uw laptop/gsm/Ipad, en Lees. Dit. Boek, of de lakei zal u vinden.