Grimmige verhalen uit Argentinië

Mariana Enquiz neemt de lezer in verhalenbundel Dingen die we verloren in het vuur mee op een wilde reis door de achterstandswijken van Buenos Aires. De auteur springt moeiteloos van het ene grote thema naar het andere. Ze schrijft over depressie, drugs en medicatie. Over alcohol, geweld en de dood. Verdwijningen en vermissingen, geestverschijningen en paranoia komen aan bod. Ook voor een moord of ander misdrijf draait ze haar hand niet om. En laten we vooral dat geniale verhaal over de wereld van het Dark Web niet vergeten.

Maar Dingen die we verloren in het vuur gaat vooral over ongelukkige mensen. Over vrouwen die lijden onder het gedrag van hun onsympathieke mannen en de patriarchale maatschappij.

’Dat aansteken, dat doen de mannen, liefje. Ze hebben ons altijd al in brand gestoken. Nu steken we onszelf in brand. Maar dood gaan we niet: we gaan onze littekens laten zien.’

Horror verhalenbundel Dingen die we verloren in het vuur kent prachtige fragmenten van een gruwelijke poëtische schoonheid, maar net iets te veel verhalen eindigen wat mij betreft in een anti-climax. Een aantal verhalen voelt zelfs onaf. Wat overigens niet wegneemt dat de rillingen hier en daar over mijn rug liepen en dat het taalgevoel van Mariana Enriquez grandioos is.

Het titelverhaal, dat de bundel afsluit, is echter van een heel ander niveau. Evenals ‘Het huis van Adela’ en ‘Groen rood oranje’, die met kop en schouders boven de rest van de bundel uittorenen. Als alle verhalen met dezelfde finesse waren afgewerkt, was Dingen die we verloren in het vuur absoluut vijf sterren waard.

'Wanneer zou de ideale wereld van mannen en monsters aanbreken?'

Mariana Enriquez heeft een intrigerende verhalenbundel afgeleverd die je niet snel zult vergeten. Dingen die we verloren in het vuur is een aanrader voor wie van literair griezelen houdt, alsook voor de liefhebbers van Daisy Johnson en Ottessa Moshfegh.

Mijn complete recensie lees je op boekvinder.be.