Over de lat springen.
Amir is een jonge Antwerpenaar die twee jaar columnist was van het tijdschrift Knack en ook twee jaar voorzitter was van de Vlaamse jeugdraad. Dit is zijn eerste boekenworp. Hierin wil hij nogmaals bewijzen dat je met veel doorzettingsvermogen en wat geluk toch nog wat kan bereiken in het nog prille leven van een allochtoon. De basis van alles ligt zoals hijzelf zegt in de juiste opvoeding en begeleiding. De schoolomgeving, leraren en ouders. Hij benadrukt dat al vroeg in de klassen het rijpingsproces van vele jongeren kan aangewakkerd worden door de juiste mensen op de juiste plaatsen te zetten. Velen kiezen nogal rap de gemakkelijkste weg van de straat en belanden alzo, soms ongewild in de kleine criminaliteit. Kansarm wil niet altijd zeggen dat er geen openingen kunnen zijn en met dit boek tracht de schrijver dat min of meer uit te leggen. Voor sommige van zijn vrienden was dit geen optie maar er is altijd een weg terug, indien men het zelf maar wil inzien. Er blijven altijd die verschillen in geloof, tradities en andere zaken maar dit wil niet zeggen dat men alles op één hoop moet gooien. Het zijn ook niet altijd allochtonen die mislopen, maar ook vele autochtonen kunnen een raar parcours afleggen, maar daar is blijkbaar soms wat meer mildheid toegestaan, lijkt het wel. Wanneer iedereen blijft rondjes draaien in zijn eigen vijvers gaat vroeg of laat kopje onder.
