Hoopvol en hartverscheurend

Ik heb Een stralende toekomst van Rebecca Makkai met veel plezier gelezen. Je moet er in het begin even inkomen, maar ik beloof dat je het op het einde niet droog zal houden.

Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in de jaren ’80 in Boystown, het LGBT-kwartier in Chigaco. We maken kennis met de jonge kunstliefhebber Yale Tishman en zijn vrienden. Het geluk lacht Yale toe. Hij heeft een langdurige relatie en staat op het punt om een uitstekende deal te sluiten die zijn carrière een boost zal geven.

Maar de aids-epidemie houdt lelijk huis in de gay scene en beetje bij beetje raken er kennissen en vrienden van Yale besmet met het hiv-virus. De slachtoffers moeten omgaan met schaamte en vooroordelen ten opzichte van homoseksualiteit en seropositiviteit. Betaalbare zorg en medicatie zijn bovendien nauwelijks beschikbaar. Het verlies van een geliefde slaat diepe wonden, die zelfs decennia later nog opspelen.

Na verloop van tijd was ik zo emotioneel verbonden met de innemende hoofdpersonages dat ik het boek niet meer kon wegleggen. Het kaart verschillende sociale thema’s aan zoals ziekte, dood, vriendschap en mensenrechten. En het is voortreffelijk geschreven, getuige de volgende passage: “Als je het gekregen hebt doordat je het met honderden mannen hebt gedaan is het een straf voor je promiscuïteit. Als je het hebt gekregen omdat je het één keer met één jongen hebt gedaan, is dat haast nog erger, want dan is het een straf voor ons allemaal, alsof de daad zelf het probleem is, en niet het aantal keren dat je het gedaan hebt. En als je het hebt gekregen omdat je dacht dat je het niet kon krijgen, is het een straf voor je hoogmoed. En als je het hebt gekregen omdat je wist dat je het kon krijgen maar het je niks kon schelen, is het een straf voor je zelfhaat.”