De spiegel van El Negro

Begin jaren 1980, 2 Nederlandse studenten doen autostop langs een Catalaanse weg. Zonder veel succes. En als er dan toch een wagen stopt komen ze niet terecht aan de poorten van Dali's eierpaleis in Figueras maar wat hogerop in Banyoles. Banyoles, een onooglijk stadje bekend om zijn vulkanische meren en zijn al even onooglijk natuurkundig museum. Toch zal dit bezoek op één van de studenten een blijvende indruk achterlaten. Eén beeld laat Frank Westerman niet los, het het topstuk van het museum, El Negro, een opgezette mens. Zijn verontwaardiging maar ook zijn nieuwsgierigheid is zo groot dat hij 20 jaar later op onderzoek gaat. Waar komt deze mens vandaan? Wanneer en hoe is hij in Europa terechtgekomen? En ook hoe kom je er toe een mens op te zetten en tentoon te stellen. Het boek 'El Negro en ik' is de weerslag van deze zoektocht maar het is meer, graaft veel dieper. Frank Westerman toont niet alleen El Negro als spiegel van zijn tijd, hij laat ook de historische rasopvattingen die El Negro belichaamt in actuele gedaanten terugkomen. En zo houdt hij ons mensen een spiegel voor die ons vlijmscherp in ons eigen doet kijken.

'[El Negro en ik] schittert omdat het zo subtiel is. Het verweeft het persoonlijke met het beschouwde. Het is een fascinerende en eerlijke ontmaskering van illusies. Het is een nooit eindigend verhaal dat graaft in een mensengeschiedenis én tegelijk vooruitblikt. Het is een verre reis waarin de auteur niets of niemand ontziet, ook zichzelf niet. Een moedig boek.' (juryrapport Gouden Uil literatuurprijs 2005)