De tragiek van keuzes maken

Sandro Veronesi vertelt in dit nieuwe boek het tragische levensverhaal van Marco die doorheen zijn leven hunkert naar erkenning, warmte en liefde en die alleen krijgt van zijn kind. Helaas is ook zij een van de vele stervelingen waar hij afstand van moet nemen.

Ik hou heel erg van de boeken van Veronesi omdat ze in al hun tragiek mooi geschreven zijn. Ik schrijf vaak zinnen die ik mooi vind in een boek, over in een van mijn vele schriftjes. Bij Veronesi hou ik mezelf voor het niet te vaak te doen om te vermijden dat ik de draad van het verhaal kwijt raak.

Maar dus: pijn, lijden, Weltschmerz, hunker, eenzaamheid... het zit er allemaal in. Ik ontdekte Veronesi met Kalme Chaos dat ik las niet lang nadat mijn man op jonge leeftijd was gestorven. Ik had er veel aan. Ik herkende de ontreddering, de manier waarop je probeert om te functioneren ook op de dagen dat je niet meer weet hoe dat hoort. Ik herkende de fysieke pijn van het gemis, de kortsluiting in je hoofd waardoor je soms dingen doet die onredelijk of vreemd lijken voor de buitenwereld. En ik herkende de teleurstelling, in God, in mensen, in jezelf.

Daarom houd ik van Veronesi: om zijn vertelkracht, de authenticiteit, de prachtige woorden en zinnen die hij gebruikt. Dit boek is opgebouwd uit flashbacks, flash forwards, brieven, SMS'jes, mails, ... doorweven met prachtig proza en een verhaal dat je zo meeneemt dat je er tranen met tuiten om huilt.