Goede mannen - Arnon Grunberg

Zeker een van de beste boeken die ik dit jaar las, deze laatste van Arnon Grunberg. Vooral wie van tragikomische scènes houdt, moet dit boek zeker lezen.
Geniek Janowski, kortweg ‘de Pool’ genoemd, lijkt alles te hebben: een goede job als brandweerman, de beste collega’s, een leuke vrouw en 2 gezonde kinderen.
En toch gaat niets in het leven zoals het moet of zoals het zou kunnen. Als het noodlot toeslaat wringt de Pool zich krampachtig in allerlei bochten om het beste te maken van de situatie, om het tij te laten keren.
Want dat is zijn taak als man, als vader, liefdevolle echtgenoot, eigenaar van een pony en fatsoenlijk burger van Heerlen. Zelfs als dat betekent om een stap opzij te zetten. Alles om het leven weer op de rails te krijgen.
‘Hij deed haar koffer in de kofferbak. ‘Weet je’, zei hij, ‘van mij hoef je niet weg. Verliefd of niet verliefd. Ik… je mag hier blijven. Ook al ben je verliefd op een ander. Ik zal je niet storen in je verliefdheid. Ik doe een stapje opzij, ik wil graag een stapje opzij doen als ik je daarmee gelukkig maak. ‘ hij krabde aan zijn baardstoppels. En op dat moment begreep hij waarom zijn leven nu niet instortte. Omdat het al was ingestort. Twee keer instorten ging niet. Zij kende de ruïne door en door, was niet ongevoelig voor de schoonheid ervan maar wilde de ruïne nu toch verlaten.‘ Het is mooi maar hartverscheurend om te lezen hoe de Pool middenin de ellende op zoek gaat naar een uitweg. Hoe hij wanhopig en koppig blijft geloven dat alles goed komt. Hoe hij daarbij aan de realiteit maar ook aan zichzelf en iedereen in zijn omgeving voorbijgaat.
Iemand reageerde op een eerder post over dit boek dat het grappig is. Maar ik vond het eerder tragisch. Het is een verhaal dat blijft plakken, dat knaagt en onder de huid kruipt.