Tot het randje van de verbeelding

In zijn tweede verhalenbundel, Het dreigbed, toont de Nederlandse schrijver Bertram Koeleman zich opnieuw een plaaggeest voor zijn personages. En ook de lezer op zoek naar houvast moet er ditmaal aan geloven.

Achter elk appje, elke vraag, elke goede raad, elke reclameposter schuilt een voorheen onvermoede wereld, een ander bewustzijn of een andere manier van leven. Koelemans personages (en lezers) klauwen in deze verhalenbundel van begin tot eind naar betekenis en houvast, en worden zo nu en dan wel eens onzacht onderuit geschopt.

Zonder aan geloofwaardigheid in te boeten, laat Koeleman absurde of snelle plotwendingen los op vrij banale gebeurtenissen. Een gesprekje over de opvoeding van een onhandelbaar kind, een autorijles, … Wat het ene moment nog relatief veilig en een tikkeltje voorspelbaar lijkt, is enkele zinnen later uitgegroeid tot een bizar, levensbedreigend of surreëel drama.

Koeleman trekt de lezer vaardig mee tot het randje van de verbeelding, en laat je daar een tikkeltje overrompeld aan je lot over.