Claus en Lucas, Lucas en Claus

In een mysterieuze en zeer stijlvolle vertelling verhaalt Paul Verrept de gebeurtenissen die zich afspelen in een grote stad bij een jongen (Claus) en een man (Lucas). De twee blijven paden kruisen, zo dicht dat ze eigenlijk elkaars leven raken. 


Paul Verrept schrijft korte, heldere en bijna poëtische zinnen, waar ik erg van genoten heb en die het boek heel vlot doen lezen. Ik heb werkelijk gesmuld van de manier waarop dit verhaal is opgebouwd en hoe de personages in het boek elkaar blijven overlappen, maar zonder dat het er te dik op ligt. In die zin blijft het boek altijd een beetje enigmatisch, maar op een goede manier. Als lezer leg je de puzzel zelf in elkaar. 


Heel af en toe breekt de stijl. Tegenwoordige tijd en verleden tijd wisselen elkaar soms in twee zinnen af en dat voelt een beetje onnatuurlijk. Ook kleine foutjes haalden mij soms uit het verhaal. De tijdswissels kunnen bewust zijn, het vergissen tussen “het” en “hij” niet. Maar dat alles heeft vooral te maken met redactiewerk, dat op die paar losse dingetjes na, wel heel behoorlijk is. 


Het Jaagpad is een fijn boek, mooi vormgegeven en een sterk verhaal.