Verdriet en verlies
Een van de mooiste en ontroerendste boeken die ik las. Een van de weinige boeken die ik elke paar jaar herlas.
Het boek gaat over Grote Emoties: sterven en verlies, maar ook over alle kleinere emoties en vragen in de marge die ermee gepaard gaan. Als je sterft, wordt je herinnerd zoals je echt was of zoals mensen denken dat je was? Als je geliefde steft, neem je afscheid van de persoon, maar ook van de je status als koppel. Van dag op dag ga je van geliefde naar weduwe.
Je hoeft geen partner verloren te hebben om je te herkennen in de universele emoties van "Hood". Emma Donoghue schrijft zo herkenbaar dat het boek nog dagen aan je blijft kleven.
Dat doet me eraan denken dat ik het dringend opnieuw moet lezen. De exacte woorden zijn vervaagd, maar het gevoel blijft.
Vertaald als Verlies.
