Ivo De Kock
Winnetou en Old Shatterhand. Zij dreven me als jonge snaak wekelijks naar de wijkbib voor een dosis Karl May. Dat leidde tot andere ontdekkingen. En leeshonger. Plus de wijsheid van John Steinbeck: “Er zijn nooit genoeg boeken.”
“Ik vind televisie heel opvoedkundig,” liet Groucho Marx zich ooit ontvallen, “telkens iemand het toestel aanzet ga ik in een andere kamer een boek lezen.” Dat mag ook al eens een boek van Agatha Christie zijn. Liefst in een mooi kader, het Parijse 'Le Train Bleu' met Trein 16.50 of Moord in de Oriënt-Express bijvoorbeeld.
Naast schrijvende filmmakers als David Cronenberg en Samuel Fuller mogen ook Robert Penn Warren, Malcolm Lowry, Paul Bowles, Brian Moore, Flannery O'Connor, James Crumley, James Ellroy, Jim Thompson en Norman Mailer zich op het lekkers storten. Terwijl Ernest Hemingway, Franz Kafka, Gustave Flaubert en Joseph Conrad welkom zijn aan de bar. Jack Kerouac mag om het dessert samen met James Joyce. Kunnen we ondertussen W.F. Hermans laten voorlezen uit eigen werk.
The Alexandria Quartet, de tetralogie van romans geschreven door Lawrence Durrell. Een wilde, poëtische brok literatuur die dezelfde personages en gebeurtenissen vanuit verschillende perspectieven benadert.
Met dezelfde persoon waar ik ook een passie voor film mee deel.
Boeken schenken is zo persoonlijk dat ik nooit eenzelfde boek tweemaal geef.
Vaak heel intuïtief, soms na een tip en heel af en toe omdat een thema of een auteur me op dat moment bezighouden.
Alles wat met film te maken heeft, maar ook Engelstalige literatuur, van klassiekers over misdaadliteratuur tot pulpfiction.
Verschillende boeken tegelijkertijd
In bed
weten
Stop ik
leven (ezelsoren, aantekeningen, ...)
Ivo De Kock
“Je hoeft geen boeken te verbranden om een cultuur te vernietigen,” schreef Ray Bradbury, “mensen aanzetten te stoppen met lezen volstaat.” Passie voor boeken kan dan ook nooit aanstekelijk genoeg werken. Wat ons mateloos fascineert is de manier waarop creatieve schrijvers via fictie en non-fictie de wereld een vervormde spiegel voorhouden, waarin de tijdsgeest en de emoties van het individu elkaar beïnvloeden.
