Van Verdinaso tot verzet
Vincent Stuer schreef met Hoogmoed. Van Verdinaso tot Verzet een boeiend biografisch boek over Frantz Van Dorpe (1906-1990). De prominente aanhanger van het Verdinaso van Joris Van Severen was tevens textielondernemer, verzetsman, fanatiek Leopoldist, CVP-politicus en burgemeester van Sint-Niklaas. In zo’n driehonderd pagina's schetst Stuer het dramatische leven van zijn protagonist en plaatst de man in zijn context.
In 1932 treedt Van Dorpe toe bij het Verdinaso en wordt een naaste medewerker van Van Severen tot de relatie met zijn leider verzuurt. Het Verdinaso streeft naar elitevorming, maar wel uitdrukkelijk ten dienste van de gemeenschap. Dat is een visie die Frantz van Dorpe aantrekt. ‘Lid worden van het Verdinaso was een kwestie van stijl, van energie, van gedeelde aspiraties. Je hoorde ergens bij, iets wat impact had’, schrijft Stuer. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog is Van Dorpe uitgesloten als lid van het Verdinaso. Na Van Severens moord op 20 mei 1940 probeerde Van Dorpe zich tevergeefs nog even te doen gelden binnen het Verdinaso. De beweging valt na het verdwijnen van haar leidersfiguur snel uit elkaar. Frantz van Dorpe vindt zijn weg naar het verzet waarbinnen hij een leidinggevende rol zal spelen als 'geheim inlichtings- en actieagent'. Hier begint het meest interessante deel van het verhaal. Vervolgens komt Van Dorpe tijdens de Koningskwestie terecht in het pro-Leopoldistische kamp. Na het aftreden van Leopold III plooit Frantz zich terug op het Benelux-comité, waarvan hij secretaris-generaal wordt, en op de Stad Sint-Niklaas die hij van 1965 tot 1971 bestuurt als CVP-burgemeester.
Aan de hand van het spannende leven van de ambitieuze Frantz Van Dorpe toont Vincent Stuer in Hoogmoed. Van Verdinaso tot Verzet het België vanaf de jaren dertig doorheen de Tweede Wereldoorlog en de Koningskwestie. Het boek biedt een origineel en relevant tijdsbeeld met Van Dorpe als symbool voor een tijdperk waarin de Vlaamse samenleving bijna 'van nature' katholiek, conservatief en rechts was: het ultieme beeld van 'vroeger'.
Hoogmoed is een vlot en toegankelijk boek dat leest als een roman. De vermelding van de ‘dramatis personae’ bij het begin van het boek, zoals ook gebeurt bij theaterteksten, versterkt de indruk dat het om fictie gaat. Dit is het niet. Er werk bevat geen voetnoten of bronvermelding bij de vele gebeurtenissen, maar wel fotomateriaal. Uit de ‘verantwoording’ leren we dat het boek op feiten is gebaseerd, namelijk uit het privéarchief van Van Dorpe dat werd overgedragen aan het Stadsarchief van Sint-Niklaas. Hoogmoed is spannend geschreven met aandacht voor evenwicht en objectiviteit. Graag gelezen, zeker door de vlotte pen van de auteur.
