Verbroedering in enkele muziek(voet)noten vervat

Een provinciaals muziekbladschrijver Tono Azpilcueta in de ban van Criollo - Peruaanse wals ontstaan in een van de vele kazernes van de achtergestelde volkse wijken in Peru - besluit een allesomvattend artikel, welke al gauw uitmondt in een heus boek, te schrijven over de opkomst en de verbindende kracht van de muziek tussen en over de verschillende klassen heen. De verbindende term: "Huachaferia," wat staat voor volks kabaal met een nachtelijk uitputtend en een verbroederend karakter, later succesvol opgepikt door de snobs uit de gegoede klassen, siert en tekent zowat alle feesten. Wie Peru eer wilt aandoen ademt en spreekt Huachaferia en kan niet langer rond deze term heen.

In het aanschijn van zijn op stal zijnde overzichtswerk over de Criollo-muziek ontdekt hij op één van zijn vele nachtelijke concerten een in alles tot op heden gehoorde overstijgende ster in wording, "Lalo Molfino". Wie is dit mysterieus jong toptalent aan het firmament, waar komt hij vandaan, wat zijn zijn roots die hem zo tekenden waardoor hij bij ieder die hem aanhoort de ziel tot in het diepst weet te raken?

Lalo Molfino schuwt de pers en het vele rumoer om hem heen. Wie hem wil leren kennen moet zijn bedwelmende muziek beluisteren. Angstvallig en achterdochtig als hij is, ontstaan er vele geruchten en mythes(?) over zijn herkomst. Zo zou hij achtergelaten zijn door zijn moeder bij de geboorte op een vuilnisbelt en als wees zijn opgevoed door de plaatselijke priester die hem vond en adopteerde. Enige prospectie dient zich aan.....maar eerst moet hij - Tono - zijn rattenfobie, die hem te pas en te onpas verlamt op cruciale momenten zien te overstijgen!

Ik las een innemend en uitgebreid gedocumenteerd boek adhv de Meester himself, Mario Vargas Llosa. Bevolkt met vele kleurrijke figuren die het boek een warmte meegeven zoals enkel hij kan/kon. Helaas bereikte me deze morgen het bericht van zijn dood op een gezegende leeftijd van 89 jaar, het verga je goed daarginds in de eeuwige velden.