Observerend en analyserend

'Ik wilde kijken en niet bekeken worden, ik wilde kennen en misschien ook gekend zijn, maar dan zonder dat ik door die rare hoepeltjes van ze moet springen: wat denk jij nu, wat wil jij nou, wie ben je echt?'

'Was het mogelijk Louis Kosta te benaderen zoals ik mijn celkernloze bacteriën benaderde, als iets waar ik alles van wilde weten, als iets wat zich in mijn blik gekoesterd zou voelen maar niet van mij hetzelfde terug verwachten zou.'

'Iedereen heeft een goed verhaal nodig, zeker als je zoals Nicola de hele dag met de wanordelijke werkelijkheid van de natuur te maken hebt.'

In het oog is de titel van deze roman van Marijke Schemer, en die mag je vrij letterlijk nemen: protagonist en ik-verteller Nicola is immers microbiologe, en tuurt als het ware naar de wereld zoals ze door een microscoop kijkt: observerend en analyserend. Iets wat ik meteen al intrigerend vond: in haar manier van schrijven/denken merk je dat Nicola de wereld op een andere manier ervaart.
Wanneer ze kort na elkaar zowel haar relatie als haar bacterie-onderzoek ziet verdampen, zoekt ze een nieuw object om onder de loep de nemen, en haar oog valt op Louis, haar 'schitterend mysterie' zoals ze hem liefkozend noemt.
Haar levenswandel doet soms wat wenkbrauwen fronsen: zo gaat ze, nog voordat ze met Louis een woord gewisseld heeft, op onderzoek in zijn huis, om zich een beeld van hem te kunnen vormen. Uit haar soms warrige uitleg ontspint zich toch geleidelijk aan een psychologisch spektakel, dat haar vreemd manier van in het leven staan enigszins verklaart.
Maar toch voelde ik me niet helemaal thuis in deze roman, al vermoed ik dat psychologiestudenten een vette kluif hebben aan het analyseren van haar gemoedstoestand.