Een swingend boek

Bij Joe Mellow van Cees van den Berg begint de pret al voor je begint met lezen. Op de groene kaft staat met enkele trefzekere halen een saxofonist afgebeeld. De letters van de titel vormen mee zijn sax, armen en benen. Tijdens het lezen zal de lezer merken dat Joe er inderdaad zo uitziet, van zijn pet en ringbaard met geitensik tot aan zijn witte schoenen met zwarte neuzen. Fijn als een omslag klopt.

Achteraan is het drumstel getekend waarop beginnend tiener Orlando drumt, want muziek is zijn lieve leven. Als zijn vader in coma belandt, bedenkt Orlando dé manier om hem uit zijn coma te doen ontwaken. Hij zal zijn vaders grote idool, jazzlegende Joe Mellow naar Nederland halen en live aan het ziekbed van zijn vader laten spelen. Alleen blijkt Joe helemaal geen aangename man te zijn.

Auteur Cees van den Berg is zelf muzikant en dat voel je in dit boek overal. Het gezin van Orlando is gepassioneerd door muziek en dat verbeeldt de auteur niet alleen in een aantal scènes, maar ook in zijn taalgebruik. Zo beschrijft hij hun persoonlijkheid aan de hand van hun favoriete muziek. Ook elders wordt heel vaak de link naar muziek gelegd.

‘Ik pak mijn moeders hand vast en voel via de slagader licht het kloppen van haar hart. Het klopt te snel. Rond de 110 volgens mij. Danstempo, maar ik denk niet dat mijn moeder nu een dansje wil maken.’

Het boek is geschreven voor 13- tot 15-jarigen. Dat lijkt te kloppen met de gevoelswereld van Orlando: zijn beginnende interesse in meisjes, zijn zoeken naar die eerste zelfstandigheid en naar zijn identiteit. Ook het andere hoofdpersonage, Joe wordt geloofwaardig neergezet. De auteur neemt de tijd om het karakter van Joe uit te diepen. Een groot deel van het boek komt die man hoogst antipathiek over. Het gevoel het beste al achter je te hebben, je afgeschreven te voelen en het afglijden dat dit met zich mee kan brengen, is een gevoel dat volwassenen beter zullen kunnen plaatsen dan tieners en vraagt mogelijks een maturiteit of levenservaring die niet evident is voor jongeren. Orlando’s angsten zullen hen dan weer wel vertrouwd voorkomen.

De auteur gebruikt een vlotte stijl met korte hoofdstukken, waardoor het boek heel makkelijk leest. Vergis je echter niet: er komen wel degelijk serieuze thema’s voorbij. Sociale angststoornis, pest- en meeloopgedrag, … Reeds vroeg in het boek wordt op een eenvoudige manier een beeld geschetst van hoe een paniekaanval kan aanvoelen. Dit maakt het voor jongeren die hier geen ervaring mee hebben mogelijks eenvoudiger om zich hierin in te leven.

Ondanks de soms wat zwaardere thema’s zit er ook humor in het boek. Daarnaast is het een plezier om de liefde voor muziek van de pagina’s af te zien spatten. Een leuke uitsmijter is de QR-code waarmee je de liedjes uit het boek via Spotify kan beluisteren.

Met dank aan Hebban en uitgeverij Lemniscaat voor het recensie-exemplaar. Deze recensie verscheen eerder op Hebban.