Misschien al wel de beste roman van 2023!

Misschien las ik wel nu al het beste boek van 2023! Eentje dat ik nochtans met de nodige scepsis opensloeg: een boek over games, een onderwerp dat mij niks/nougabollen zegt, kan dat mij wel boeien? Het antwoord luidt volmondig ja! Oh ja!

Sam en Sadie zijn gamers en ontmoeten elkaar als prille tieners in het ziekenhuis, waar Sam herstellende is van een voetoperatie en Sadies zus vertoeft na een geslaagde kankerbestrijding. In de wachtruimte (een mooie metafoor overigens voor hun latere relatie) spelen ze "Super Mario Bros". Er ontstaat een gesprek over dysenterie, chips, K-town, pizzeria's en de game "Orgeon Trail": de dingen des levens, quoi?
Er worden fundamenten gelegd voor een solide vriendschap die stevig verankerd is, maar geregeld ook stormen doorstaat, afbrokkelt en gerestaureerd moet worden.
Hun liefde voor games noopt hen enkele jaren later tot het maken van de game "Ichigo", een eclatant succes. Een game die, net als alle andere games die ze nog zullen maken, de vruchten draagt van hun eigen levensperikelen. Samen met de expertise van Marx, die ondertussen ook deel uitmaakt van hun business, vormen ze een ijzersterk triumviraat.

Dankzij dit boek ben ik gefascineerd in en verwonderd over het proces van een game uitvinden: programmeertalen beheersen, psychologie snappen en dan vooral spel- en overtuigingstechnieken, belezen zijn, beeldtechnisch sterk zijn, engines inzetten, verhaaltechniek en verhaalcompositie onder de knie hebben, pfieuw zeg!

Daarnaast is het ook een boek dat je meer vertelt over de Koreaanse cultuur, eigentijdse dilemma's en het kronkelende pad van vriendschappen.

Dit boek zal ik dus de komende tijd onder ieders neus duwen. Ook jij daar, lezer die meent dat boeken niks voor jou zijn! Wacht tot je deze klepper gelezen hebt!