Een liefdesverklaring aan een stad, met een hoek af

Er zijn weinig schrijvers die zo'n mooie zinnen kunnen schrijven als Ilja Leonard Pfeijffer. Dat toont hij misschien het beste in zijn alom bejubelde Grand Hotel Europa, maar ik heb La Superba eigenlijk nog liever gelezen. Het is Pfeijffers liefdesverklaring aan Genua (de Superba van de titel), met al haar schoonheid, haar wonden, haar duistere hoeken, haar schimmige verleden en grandioze monumenten.

Alle thema's die in Grand Hotel Europa (dat in veel opzichten het tweede, veel langere deel is van La Superba) komen al aan bod: massatoerisme, geschiedenis, liefde en erotiek, pijn en verdriet. Maar in La Superba doet Pfeijffer het - naar mijn mening - scherper en rauwer.

Verwacht geen rechtlijnig verhaal, maar wel prachtige beschrijvingen, scherpe waarnemingen, en harde getuigenissen (die we misschien liever niet zouden lezen). Het is opmerkelijk dat iemand die zo'n aandacht besteedt aan de schoonheid van de taal tegelijkertijd vooral kijkt naar de onderbuik van de samenleving rond hem.

Voor mij een van de beste Nederlandstalige romans van de voorbije twintig jaar.