Over leven en liefde, met een vette knipoog

Van alle Verlichtingsfilosofen lees ik het liefst Denis Diderot (1713-1784), omdat hij van hen allemaal het meest 'schrijver' is. Vooral zijn dialogen blijven tot vandaag geestig en boeiend.

Jacques de fatalist en zijn meester is het verhaal van Jacques die samen met zijn meester op weg is naar god-weet-waar. Jacques is een beetje een rebel en daagt zijn meester voortdurend uit. Vaak lijken de rollen omgekeerd.

Om de tijd te doden vertelt Jacques over zijn liefdesleven. Hij wordt om de haverklap onderbroken door zijn meester, die ook zijn verhalen vertelt, of door gebeurtenissen op hun reis, of door mensen die ze onderweg tegenkomen en die ook hun verhalen hebben. De verhalen zijn grappig, erotisch, uitdagend. Voortdurend stelt Diderot de bestaande verhoudingen (tussen meester en knecht, tussen kerk en staat, tussen man en vrouw) in vraag, maar altijd op een humoristische, schijnbaar lichte manier.

Bij ons thuis zeggen ze: 'Al lachend zegt een zot de waarheid'. Dat is wat dit boek doet.