Tijd en personages wisselen...

Is het interessant te lezen wat een oude man op zijn sterfbed zich herinnert, denkt en voelt? Ja. In Mauk is dat Maurice K., samengetrokken tot Mauk. Hij manoeuvreert door zijn heden en zijn verleden, door de realiteit én door zijn verbeelding. Hij heeft het over liefde en dood, angst en avontuur.

Zijn wereld, van vroeger en nu, ingebeeld of niet, draait rond zijn veeleisende vader, zijn moeder, oom Konrad, zijn huisarts, Lily, zijn grote geheime liefde Carla en haar dochter Jenny, Gaston, … Tussendoor duikt bij zijn trauma’s zijn imaginaire broer Henri op. Henri is een deus ex machina: zijn beschermer, zijn held, zijn alter ego die zich beweegt in Wilde-Westen-sfeer en cowboystijl, geïnspireerd op de boeken van Karl May die Mauk leest. Dat vereist enige aandacht omdat die ‘standpunten’ onverwacht wisselen. Wat is echt wat niet, wat is waar en wat niet, wat er echt is gebeurd en wat niet: het is puzzelen, twijfelen en stukjes naast en op elkaar leggen om het hele plaatje te kunnen zien.

Medeleven met een levend wezen doet hem meer pijn dan de dood en het afscheid zelf. Hij werd geboren in een leugen maar wil daar niet in sterven. Om deze zinnen te begrijpen, moet je Mauk lezen en misschien, net als ik, herlezen. Dat kan in enkele uren, bv. tijdens een treinrit of twee.