Over losgeraakt zijn van je wortels en het besef dat je nooit meer een thuis zult vinden.

Het verhaal omvat vele decennia en speelt zich af op verschillende continenten. Het gaat van de oorlog in Vietnam en 'Apocalyps Now' over Mark Rothko en jazzmuziek tot de Burning Man, de aanslag op de Twin Towers en de allesverwoestende orkaan Sandy.

Over losgeraakt zijn van je wortels. Over het besef dat je nooit meer een thuis zult vinden. Over een moeilijke vader-zoon relatie. Over het loslaten van bestaande en vertrouwde patronen. Over kwetsbaarheid. Over ontheemding. Over eenzaamheid. Over de oorlog in Vietnam. Over het effect van theater en beeldende kunst. Over de tijd die onvermijdelijk voortschrijdt. Over de impact die de liefde kan maken. Over de rol van herinneringen. Over hoe liefde alleen niet genoeg kan zijn om een goede band op te bouwen. Over streven naar een betere toekomst. Over de dood die nooit ver weg is. Over opgroeien. Over aarden buiten je geboorteland. Over je thuis voelen bij andere mensen. Ach, over nog zoveel meer...

Een overweldigend, hypnotiserend en magistraal verhaal op 1230 pagina's. Een regelrechte leesverslaving. Terecht door vele critici zijn magnus opus genoemd. De manier van vertellen van Harstad zorgt ervoor dat je niet rust voordat je de laatste pagina omgeslagen hebt. Mooie verhaallijnen. Boordevol subtiele humor. Een rijk en gelaagd boek. Trekt alle emotionele registers open. Soms verontrustend herkenbaar. Heel veel mooie quotes. Vanaf de eerste alinea word je meegezogen en overspoeld door de levens van Max, Mischa, Owen, Mordecai, en vele anderen.

Een minpuntje: heel veel uitweidingen, misschien iets te veel. Uitweidingen waarvan je denkt, die voegen niets aan het verhaal toe, maar ze zijn zo verdomd goed geschreven en nog interessant ook, dat je het hem vergeeft. De overdaad aan scènes, beschrijvingen en uitweidingen kan gerust beschouwd worden als één van de belangrijkste thema's in dit boek. Max etaleert bv. uitgebreid zijn kennis over niet-bestaande schilderijen en dito toneelstukken.

Een boek dat toch wel veel van de lezer vergt. Harstad beschrijft niet alleen het niet-bestaande, vaak lanceert hij ook nieuwe woorden en experimenteert hij met interpunctie. Ook gebruikt hij verschillende stijlen door elkaar. Soms is een zin een drietal pagina's lang (evenwel ontzettend vlot leesbaar), andere passages bestaan uit ultra korte zinnen, heel staccato, waardoor je a.h.w. meegezogen wordt in de gedachtegang van het personage. Andere scènes zijn dan heel nihilistisch. Of zijn opgesteld als fictieve catalogusteksten van kunsttentoonstellingen. Dan weer is de stijl een lange opsomming. Harstad maakt bovendien voortdurend sprongen in de tijd en wisselt dito van vertelperspectief, waarbij het wel steeds meteen duidelijk is wie aan het woord is.

De indrukwekkende, prachtige en melodieuze vertaling van Edith Koenders en Paula Stevens leest als een TTGV. Petje af.

Toch geen echt boek voor binge-reading. Door de grote afwisseling aan schrijfstijlen, moest ik het boek toch af en toe opzij leggen om even op adem te komen. En ook om mijn polsen een beetje rust te gunnen :-) het boekje weegt iets meer dan 1,5 kg.

Traag gelezen om er zo lang mogelijk van te genieten. En, eigenlijk had dit boek nog iets dikker mogen zijn :-) Want, dit is weer zo'n boek waarbij je na het omslaan van de laatste bladzijde een beetje verweesd achterblijft. Héél graag gelezen.