Fanmail voor J.D. Salinger

De Amerikaanse schrijver J.D. Salinger (1919-2010) sprak niet alleen tot de verbeelding omwille van zijn werk en de onsterfelijke personages die hij daarin creëerde, maar ook om zijn notoire mediaschuwheid.

In het autobiografische Mijn jaar met Salinger beschrijft journaliste Joanne Rakoff hoe ze een secretaressebaantje strikt in het literair agentschap dat Salingers belangen behartigt. Behalve het nalezen van contracten, is het haar taak om alle verzoeken om met de beroemde schrijver te praten te weigeren en om zijn fanmail met een standaardbrief te beantwoorden.

Hoewel Rakoffs verhaal zich afspeelt in de laatste jaren van de 20^ste eeuw, ademt het agentschap nog volop de sfeer van Sylvia Plaths The Bell Jar, 30 jaar eerder: met een voetpedaal aangedreven dicteertoestellen en typemachines met toetsen waar je je vingers op kan breken. Schoorvoetend komt er uiteindelijk toch een eerste computer met internetverbinding, door elkeen om beurt te gebruiken en centraal in het midden van het kantoor opgesteld, zodat iedereen over je schouder mee kan kijken.

Rakoffs verhaal is niet alleen een ode aan een legendarische schrijver, maar ook aan een tragere, bedachtzamere manier van boeken schrijven en uitgeven.