Een oude vrouw herleeft haar verleden tijdens haar laatste nacht

Ik 'las' dit boek als luisterboek. De schrijver leest zijn eigen boek voor. Het boek verhaalt over een oude vrouw die zich mentaal voorbereid op haar euthanasie de volgende ochtend. Ze herleeft haar herinneringen in flarden, in willekeurige volgorde over haar verleden met haar Duitse man die zich verzette tegen Hitler, met haar Nederlandse man na de oorlog. Herinneringen aan verzetsmensen die omkwamen, aan wreedheid en ondervraging, aan gewenste, gemiste of beleefde liefdes, aan misprijzen, ergens niet thuishoren, ergens juist wel thuiskomen, ... De lezer krijgt geleidelijk het hele levensverhaal te horen, afgewisseld met korte stukjes van het heden waarin Emma wacht op haar zoon die aanwezig zal zijn bij de euthanasie.

De taal is vaak heel mooi of net heel gevat.

'Ik steek mijn kop in het zand om mijn hoofd boven water te kunnen houden' is een boutade die me bij zal blijven.

Ik kende deze schrijver nog niet, maar dit boek smaakt naar meer.