Laat mij sterven onder de bloesems in de lente rond de dag van de volle maan

Dit boek vertelt het levensverhaal van Collingwood “Cherry” Ingram, een ornitholoog die in 1926 zijn passie voor de vogels verlegde naar de Japanse kerselaar. In dat jaar bezocht hij voor de tweede maal Japan en hij was ontsteld over de achteruitgang van de diversiteit van de vele soorten kerselaars, zoals die in 1902 nog ruim aanwezig was.
Omdat de Japanse kerselaars geen vruchten dragen worden ze ook wel “valse kerselaars” genoemd in Europa, maar de Japanse kerselaar (Sakura) is in heel de wereld vooral geliefd wegens zijn overvloedige bloeiperiode. Ook hier in Gent zijn er rijen Japanse kerselaars die 10 dagen in een prachtige roze bloei staan - en dan hun bloemblaadjes loslaten.
Ingram had zelf in 1926 op een studiereis in Japan gezien dat er vele variëteiten verdwenen - of in slechte staat - waren. Dit kwam ook doordat de keizerdynastie, sinds ze aan de macht was, nog maar één variëteit promootte - de somei-yoshino.

Ingram zette zich als doel om zoveel mogelijk variëteiten van de Japanse kerselaar naar zijn landgoed in Kent te brengen en zelfs de verschillende soorten te kruisen, zodat hij ook nieuwe variëteiten kreeg.

Intussen, vanaf de jaren 30 van de 20ste eeuw, wordt de somei-yoshino als enige kerselaar in de militaire propaganda gebruikt. Plots heette het dat “Een ware held sterft zoals de kersenbloesem bloeit en valt voor de goddelijke keizer van het Land van de Rijzende Zon.”

Op de kamikaze-toestellen van de piloten stond een Japanse kersenbloesem geschilderd. De piloten werden uitgewuifd door meisjes met bloeiende takken met kersenbloesems - een zekere dood tegemoet.

Dit moeilijke verhaal (voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog) wordt door Naoko Abe eerlijk en met veel mededogen verteld. Zij geeft ook de versies van haar Japanse familie - over de periode van de shoguns, over WOII, over de naoorlogse charme-operaties van Japan om weer te mogen meespelen op het internationale forum.
Ze heeft het ook over de naoorlogse herintroductie van diverse “Britse variëteiten” van de Japanse kerselaar in Japan, vanuit de landerijen van Ingram.
Het gaat hier over soorten die de Japanners zelf op dat moment als verloren beschouwen, maar die Ingram met noeste ijver goed had gekweekt, vermenigvuldigd en klaar had voor transport.
Het boek opent dan ook met een boomplantactie van Prins William in 2015 - die in het keizerlijk paleis in Tokyo een “taihaku” plant, een witte reuzensierkers. Deze taihaku was uitgestorven in Japan - en dit exemplaar kwam uit de Grange van “Cherry” Ingram.

Kortom, Sakura is een verrassende, veelzijdige aanrader voor wie van wereldgeschiedenis houdt, iets wil bijleren over het kruisen en enten van bomen, en voor wie gevoelig is voor de betovering van kortbloeiende Japanse kerselaars.