Overgave op commando
De tweede roman van Nadia De Vries vertelt het verhaal van Schelvis - jawel - , een jong meisje dat opgroeit in een grauw zeedorp waar alles in de schaduw staat van de plaatselijke fabriek. Na een bijzonder traumatiserende ervaring met haar ‘vrienden’ komt ze uiteindelijk terecht in de ‘Grote Stad’ waar, tja, ook vanalles voorvalt. Geen spoilers enzo. Het volstaat te zeggen dat Schelvis’ ervaringen hard binnenkomen.
De kracht van het boek schuilt volgens mij in de doodeerlijke, frisse, met momenten hilarische en haast naïeve vertelstem die de gebeurtenissen -met momenten bijzonder traumatiserend en gewelddadig - op een manier weergeeft die het gebeurde banaal doet klinken, terwijl het dat allesbehalve is (?). Het zorgt voor een effect dat wonderwel werkt: straf gedaan. Ik zou nog vele pagina’s de woorden van Schelvis hebben willen lezen.
Synopsis
Schelvis groeit op onder de rook van de staalfabriek in een klein dorp aan de kust. Alle dorpelingen werken in de fabriek, of in een van de omliggende magazijnen, tot aan hun dood. Maar Schelvis en hun vrienden dromen van een ander lot: ze willen geen dienaars, maar meesters worden. De grote stad lijkt mogelijkheden te bieden. Lukt het Schelvis om los te breken? En hoe radicaal moet hen daarvoor zijn? 'Overgave op commando' gaat over het verschil tussen mensen die hun lot mogen kiezen en mensen die hun lot moeten ondergaan.
