Hartverscheurend en ontwapenend

Pleegkind van de Ierse Claire Keegan was bij de eerste Uitgelezen van 2023 de tip van actrice Els Dottermans. Een heerlijke tip, want wat een geweldig boek: indringend en liefdevol, krachtig en sereen.

De vertelster, een naamloos meisje, wordt door haar vader naar de boerderij van een haar onbekend echtpaar gebracht om haar - veelvuldig - zwangere moeder te ontlasten. In het huis van dit gezin vindt ze warmte en genegenheid die ze nooit eerder heeft ervaren. Maar dan breekt het moment van afscheid aan.

Geen woord staat verkeerd in deze poëtische novelle, die bijzonder ingetogen en waanzinnig sfeervol is geschreven. Het is een kleinood vol mooie doch soms schrijnende zinnen die wijzen op schrandere observaties en gedachten. ‘Ik ben ergens waar ik niet kan zijn wat ik altijd ben en niet kan worden wat ik zou kunnen zijn’; ‘Ze zegt dat u me net zo lang mag houden als u wilt’; ‘Hij is gauw geneigd te liegen over dingen die mooi zouden zijn als ze waar waren.’

Soms intiem, soms ontwapenend maar steeds puntgaaf geformuleerd, krachtig en heel eenvoudig. Claire Keegan verstaat als geen ander de kunst om met een minimum aan woorden een beklijvend verhaal te vertellen. Iets wat de auteur hier zelf formuleert: ‘Vergeet nooit dat je niet altijd wat hoeft te zeggen. Veel mensen zijn de mist in gegaan omdat ze een uitgelezen kans om niks te zeggen lieten lopen.’

Pleegkind is ingetogen, maar overdonderend. Tussen de regels door weerklinkt zoveel meer. Het bevat drama’s die niet expliciet worden benoemd. Achter de goede zorgen van het echtpaar Kinsella schuilt een groot verdriet. Het einde is hartverscheurend en magistraal, maar je beseft: alles is nog mogelijk. Dit boek is een juweeltje.