Romandebuut bekroond met Indie Award 2021

Net zoals ik altijd nageniet van films die eindigen met "the end", vind ik het altijd heerlijk als een auteur "Einde" schrijft aan het einde van een boek (op een andere plaats zou raar zijn maar dit terzijde).

Reizigers op doorreis van Helena Buckinx is zo'n boek. De doorreis mag je rustig letterlijk nemen, want niet alleen maakt Cassi, het hoofdpersonage, een hele reis mee in dit boek, ook het thema van het boek en de verschillende personages blijven nog dagen na het lezen aan je ribben plakken.

Helena B. schreef geen zwaar verhaal terwijl er toch best wat diepgang in dit boek zit. Dat het niet zwaar aanvoelt, heeft te maken met de humor die de schrijfster op heel natuurlijke wijze door het boek heen weeft, met de korte flashbacks naar het verleden die mooi gedoseerd blijven (voor de lezer zelfs vormelijk een ander tekstbladkleurtje kregen maar dat had ik eerlijk gezegd zelf niet opgemerkt ;-) , en niet in het minst met de poes Clarabella die, zoals poezen dat nu eenmaal doen, op gestelde tijden het verhaal overneemt om de lezer even uit het verhaal te trekken of op een andere wijze aandacht te vragen voor hetzelfde verhaal.

Het verhaal van Cassi en haar halfbroer Paul die beiden door hun oma in haar oude huis worden uitgenodigd om er de zolder op te ruimen, spreekt tegelijk tot de verbeelding als dat het erg herkenbaar is. Ik las het boek nadat ik een klein half jaar bezig was geweest met het opruimen van mijn eigen ouderlijk huis. Maar ook op andere momenten in je leven kan deze doorreis herkenbaar aanvoelen: bij het maken van een ingrijpende relatiekeuze, bij het herbeleven van je kindertijd, bij het stilstaan wat je werk eigenlijk voor jou nog wel of niet betekent, ...

Helena B. werkt aan een nieuw boek en ik kijk er nu al naar uit! Want heel veel kleine maar fijne details zitten in dit boek verwerkt zonder dat het onnatuurlijk of gemaakt overkomt. Voor mij toch wel een teken van beloftevol schrijversschap.

Zonder te veel te spoilen, een aantal fijne herinnermomentjes die ik noteerde:

Hoe mooi de innerlijke en de uiterlijke wereld van Cassi en het oude huis zich - samen - laten beschrijven: "Lag het aan haar, vroeg ze zich af toen ze nog een lange distel uit de grond trok, en er zich aan bezeerde en die in de kruiwagen legde. Was er nu echt niemand in haar omgeving met wie ze een gewone relatie kon opbouwen?"

De spiegeleitheorie van Cassi's halfbroer die in het boek de schrijver is (ik verklap even niet de theorie, maar je bakt nooit geen spiegelei meer zonder hieraan te denken, echt waar!).

En uiteraard last but not least het feministische aspect van dit boek. Het zou te makkelijk zijn dit enkel en alleen in de keuze voor zichzelf te leggen, wanneer Cassi besluit haar relatie met Daniël te beëindigen. Het zit in veel meer "witty" dingetjes in het hele boek, zoals het woordje "prinsesheerlijk" het gevoel dat de "vreselijke schoonmama" oproept door de wijze waarop ze laat zien dat ze het appartement poetste, de vele vragen die Cassi met de lezer deelt.

Het is ondertussen al van vorig jaar geleden dat ik dit boek las, maar ik houd er een warme herinnering aan over. Helena B. verstaat de kunst haar lezers mee te sleuren in haar verhaal.

Noteer dat de Indie Award de ENIGE prijs is voor auteurs die uitgeven in eigen beheer. Geef dus je eigen steuntje in de rug en schrijf ook een review als je dit boek graag las.