Een weekje op gezinsvakantie eens je de kaap van 50 voorbij bent...

Rocky is een vijftigjarige vrouw, heeft twee kinderen, die ondertussen al op eigen benen staan en heeft nog haar beide ouders. Samen met haar gezin gaan ze al jaren voor een week op vakantie naar hetzelfde huisje dicht bij de zee. Ieder lid van het gezin heeft er zijn eigen herinnering aan. Ook deze zomer hebben ze het huisje opnieuw gehuurd. Dit keer heeft haar zoon zijn vriendin mee, is haar dochter Willa uit de kast gekomen en zit Rocky zelf volop in de overgang. In het boek wordt vrijuit over alle ongemakken (geen zin in seks, opvliegers, wisselende stemmingen, de beschrijving van het lichaam van Rocky, enz.) gesproken. De taal is levendig en je kan je zo een beeld van Rocky vormen.

Op deze vakantie kijkt Rocky ook terug op haar huwelijk, haar kinderen en haar verleden. Ze heeft ooit enkele miskramen gehad en krijgt nu wroeging over de abortus die ze ooit liet uitvoeren.

Met veel liefde en aandacht en het smeren van sandwiches voor de lunch, komt het allemaal in orde.

Midden in de week komen naar goede gewoonte ook Rocky's ouders naar het huisje. Alles lijkt zoals andere jaren, maar dit jaar is de gezondheid van Rocky's moeder zichtbaar achteruit gegaan. Er komt zelfs een ambulance aan te pas.

Zo gaat het boek over naar het gegeven van de "sandwichgeneratie". Rocky draagt de zorg voor haar ouders en voor haar kinderen. Ze krijgt gelukkig de steun van haar man Nick maar kent toch heel wat zorgen. Een heel herkenbaar verhaal voor wie ook in deze situatie verkeert. Het is een boek dat vlot leest waarin velen zichzelf of iets van hun jeugd in zullen herkennen.

Op het einde van het boek is de week vakantie voorbij en krijgen we nog een kort hoofdstuk "Later" en de mooie boodschap "Blijf gigantisch veel van elkaar houden. Het leven is te kort voor iets anders."