Als een strijkstok die mijn ziel bespeelt
Een voorspelbaar verhaal met niet echt verrassende wendingen, al is er één die ontzettend mooi is. Weinigen zouden doen wat hier gebeurt. Een verhaal over moed, genegenheid, vriendschap en liefde, over de kleine dingen in het leven die zoveel kunnen betekenen. Een blik, een gebaar, een woord, een citaat…
En vooral ook het allergrootste bewijs hoe belangrijk het is om te schrijven. Niet enkel in moeilijke omstandigheden, altijd en overal. Pen die woorden neer die niet mogen verloren gaan, help diegenen om wie je geeft maar maak ook je eigen keuzes.
Ik heb gehuild bij het lezen van dit boek, maar draag het nu in mijn gedachten.
Lang leve de blauwe hemel met roze wolkjes hier en daar. Lang leve de zon en de sterren.
Dankjewel Melissa Da Costa voor het mooie verhaal.
Aangezien je de wind niet kunt veranderen, moet je leren om je zeilen bij te stellen.
Synopsis
Een jongeman die op 26-jarige leeftijd de diagnose jong-alzheimer krijgt, besluit het ziekenhuis en het medeleven van zijn familie en vrienden te ontvluchten. Via een advertentie vindt hij een jonge vrouw die hem wil vergezellen op zijn laatste roadtrip.
