Intens ontroerend epos
Wat me het meest bijbleef na het lezen van deze roman, is hoe een
mannelijke auteur zo diep onder de huid en in het hoofd van een vrouw
kan kruipen. Hij zet op overtuigende manier Elfrieda neer zowel als
jongedame, rijpere vrouw en als oude hulpbehoevende vrouw, met alle
mogelijke emoties en gemoedstoestanden die typisch vrouwelijk of op
zijn minst diepmenselijk kunnen genoemd worden.
Op een fijne manier
worden de emoties van elk personage verwoord, hun begrip of onbegrip
bij beslissingen, uitspraken en gevoelens. De tedere manier waarop
het boek geschreven is, vol medeleven: daar kan ik alleen maar
respect voor hebben.
Het hoofdthema is de
strijd die vele vrouwen hebben gestreden, amper een halve eeuw
geleden, een strijd die nu zo ongelooflijk lijkt. De strijd om vrij
voor een liefde te mogen kiezen, om over het eigen lichaam en het
eigen leven te mogen beslissen zonder strenge kerkelijke moraal die
beslissingen neemt in de plaats van de vrouw zonder stil te staan bij
de zware consequenties die dit voor haar meebrengt.
Ook de verhuis van
Frieda naar het woon-zorgcentrum, nadat haar echtgenoot is overleden,
is heel herkenbaar. De eenzaamheid, de onzekerheid, de behoefte om
vragen uit het verleden opgelost te zien. Zo ook de relatie met haar
zoon, hoe zij zich op hem afreageert, hoe hij de handen vol heeft met
het leegmaken van het ouderlijk huis en het regelen van de paperassen
...
Het boek is prachtig
opgebouwd. Beelden die in het begin van het boek bijkomstig lijken,
zoals bijvoorbeeld de blote voeten van haar man als hij naar de
ziekenwagen wordt gedragen: de intense betekenis ervan wordt pas naar
het einde toe schrijnend duidelijk.
Herinneringen en
verdriet kan je verzwijgen of negeren, maar het haalt je ooit wel een
keer in. Robben heeft het zo geschreven dat je als lezer de eenzame
pijn en het immense verdriet van Frieda mee beleeft.
Echt heel indrukwekkend.
Synopsis
Als een 81-jarige vrouw na het overlijden van haar man plotseling weer alleen is, dringen herinneringen aan een verloren liefde en een lang verzwegen verdriet zich naar de oppervlakte.