Heerlijk. Wonderlijk.
Uit mijn brief aan de auteur: '... Ik wil u danken voor uw boek. Ik wil u danken voor die ene maar wijze levensles. Die ene levensles die mij zegt te spreken. Niet te zwijgen. U hebt bewezen dat ik het geloof in sprookjes nog niet helemaal kwijt was. U hebt dat kinderlijke geloof op een wondermooie en overtuigende wijze wakker geschud. Maar wat nog veel belangrijker is, u hebt aangetoond dat sprookjes hun bestaansrecht hebben. Dat zij ons dingen aanreiken. Dingen om sterker te staan in het leven. Nu weet ik, dat mogen wij ons nooit laten afnemen. Zelfs niet om ons verdomde realiteitszin aan te scherpen. Realiteitszin kan best samengaan met sprookjes. Met fantasie. Dat hebt u bewezen ...'
Mijn volledige brief kan u hier lezen.
Synopsis
In een koffiehuis in Tokio kunnen klanten, mits ze aan vijf voorwaarden voldoen, aan één bepaald tafeltje reizen naar het verleden maken die duren totdat de koffie koud wordt.