Schoppen tegen heilige huisjes met vakmanschap

Het gebeurt zelden dat ik een boek van zo'n 600 pagina's op één dag uitlees, maar deze kon ik gewoon niet neerleggen. In het begin had ik nochtans behoorlijk gemengde gevoelens... was dit dezelfde auteur als van "De jongen in de gestreepte pyjama"? Het taalgebruik is bij momenten ronduit grof, maar past helemaal bij het verhaal. Toch even wennen.

John Boyne schuwt geen heilige huisjes... ook letterlijk niet, want de kerk moet het ontgelden. Het verhaal speelt van 1945 tot 2015, maar is opgedeeld in tijdsvakken, wat het een zeer dynamisch verhaal maakt. Delicate thema's zoals ongehuwd moederschap, kindermisbruik, homoseksualiteit, overspel, ... ik kan er nog wel zo'n paar opnoemen, maar de auteur weet ze allemaal in de boeiende levenskroniek van Cyril Avery te verwerken. Hij doet dat op zo'n manier dat ik er op het laatst van overtuigd was dat sommige personages (zoals zijn pleegmoeder Maud Avery) niet ontsproten waren aan zijn getalenteerde brein, maar echt op deze wereldbol hadden rondgelopen. Spoiler alert: niet dus.

Bovendien is het boek doorspekt met fantastische sarcastische, ironische en zwarte humor. Zalig! Ik heb er een nieuwe favoriete auteur bij.