Een manipulatieve verteller

In de korte roman Ik dacht dat jij laat Joke van Leeuwen de lezer in het hoofd kruipen van een egocentrische kunstschilder die zich hufterig gedraagt tegenover zijn vrouw Zigi, een violiste. Zijn omgang met Zigi getuigt van narcisme en respectloosheid. Hij bekritiseert haar voortdurend, eist dat haar leven om hem draait en dreigt zelfs fysiek geweld. Je vraagt je af waarom Zigi dit verdraagt. Tegelijkertijd beweert hij van haar te houden en afhankelijk van haar te zijn, maar dat lijkt twijfelachtig.

Het gedrag van de naamloze schilder wordt deels toegeschreven aan zijn overmatig alcoholgebruik en gebrek aan zelfinzicht. We weten weinig over hem behalve wat hij zelf onthult. De ik-figuur heeft een ex-vrouw en een zestienjarige dochter, Lotta, die hij al meer dan tien jaar niet meer heeft gezien. Er zijn een aantal verhaallijnen aanwezig, voornamelijk om de gedachtekringen van de verteller te verduidelijken.

Ondanks het sprankelende proza van Van Leeuwen en de soms grappige taal, is het verhaal verre van komisch. De roman geeft een stem aan een verre van sympathieke persoonlijkheid en valt op binnen Joke van Leeuwens oeuvre. Het boek werpt licht op problematische relaties die vaak verborgen blijven en nodigt uit tot reflectie over dit onderwerp. Ik dacht dat jij is een prachtig geschreven portret van een relatie tussen een man en een vrouw waarin manipulatie de overhand neemt.