Hardop lezen over de mens in een droom

Geen beter begin voor mijn stem - ik zing in amateurkoren - van het jaar 2024 dan hardop poëzie lezen uit de dichtbundel Zabriskie (gepubliceerd in oktober 2023) van Peter Verhelst.

"Even lijkt er eenheid of harmonie hersteld" (p. 21), schrijft Verhelst en dat doet poëzie met een mens.

Verhelst kiest bewust weer voor een droomscenario dat verbonden is met een van de warmste plekken op aarde tijdens de zomermaanden, het nationaal park Death Valley met onder meer Zabriskie Point (ook een maatschappijkritische film uit 1970).
Als lezer beweeg en denk je mee in zeven zogenaamde voyages (intense tochten), vier fata morgana's (luchtspiegelingen) en een mogelijke eindbestemming, Oase (hevig glanzend huis).

Alle humane (liefde, verdriet) en actuele (oorlog) thema's vinden een bedding in de dichtbundel, die wemelt van hiermee verbonden beelden uit de natuur (landschappen, licht, dieren, bloemen, bomen, planten, mineralen, gesteenten ...).

De dichter maant ook (de lezer) aan tot actie dankzij het gebruik van de imperatief:
"Barst in kleuren uit" (p. 24);
"Wees van de sneeuwluipaard voor de rots een vlek" (p. 47);
"Zing door boomkruinen heen" (p. 63).

De laatste dichtregel vat mijn leeservaring goed samen:
"Vuurwerk boven water. Miljarden gensters." (p. 103).