Portret van een 'rebel with a cause'
Toen Robbe De Hert (1942-2020) stierf op 77-jarige leeftijd benadrukten filmcritici en filmmakers dat met de regisseur van o.m. De witte van Sichem (1980), Blueberry Hill (1989), Lijmen/Het Been (2000) en Hollywood aan de Schelde (2018) een authentieke filmpionier verdween. Een publiek eerbetoon kwam er door corona pas op 6 september 2021 tijdens een warme hommage avond in de Antwerpse Roma. Naar aanleiding daarvan publiceerde de filmpersbond VVF de bundel Robbe De Hert. De Robin Hood van de Vlaamse Film.
Nu alles om ‘ik’ lijkt te draaien, en het individualistische neoliberalisme onder het mom van ‘vrijheid’ elk streven naar solidariteit en een andere wereld naar het dromenland heeft verwezen, is het verfrissend om er aan herinnerd te worden dat er ook Vlaamse filmmakers actief waren die engagement en samenwerking hoog in het vaandel schreven. Zoals Robbe De Hert en zijn Fugitive Cinema. Daar waar veel necrologieën De Hert herleidden tot een dwarsligger en een schertsfiguur, tot tirades en een handdoek, wordt de cineast in deze bundel gepresenteerd als een ‘rebel with a cause’. Een vaak onbegrepen maar altijd strijdvaardig regisseur gedreven door passie en woede.
Iemand die bleef vechten tegen het onrecht dat hij overal zag. Getuige de ‘Boze Brieven’ uit het filmtijdschrift Andere Sinema. Maar ook de bijdragen van ‘compagnons de route’ zoals Peter Veltmans, Eric Corijn en Ida Dequeecker. Terwijl andere auteurs met ‘Rooie Robbe’, ‘een drieste dwarsligger’, ‘het hart klopt links’ en ‘de Geus’ zijn politieke gedrevenheid in de verf zetten. De filmmaker zelf beantwoordt de vraag ‘Waarom ik communist werd’ met de onrechtvaardige behandeling op school (een jongen zonder strafblad die thuis niets te kort had werd eerder geloofd door de directeur dan Robin) die hij nooit vergeten was: “dit nam ik niet. Vanaf die dag was de directeur de hoofdvijand en niet meer de Russen.”
De bundel Robbe De Hert. De Robin Hood van de Vlaamse Film wordt perfect samengevat in het voorwoord van Lukas De Vos en Freddy Michiels bij de getuigenissen en analyses die dit empathisch portret kleuren: “Uit dit boek spreken duizend facetten van een begaafd filmmaker en een boze proteststem tegen onrecht, uitbuiting, oneerlijkheid, maar ook van een kwetsbaar en vaak onhandelbaar man, die door eigen koppigheid – maar ook door zijn engagement – al te vaak met de kop tegen de muur liep.” Eindresultaat is een puik werk dat een must is voor filmliefhebbers en -studenten.
