Op handen en voeten

Een omgebouwde hotelkamer als "womancave" wordt haar uitvalbasis wanneer de ontregelende perimenopauze de volle aandacht opeist bij de 45 jarige kunstenares, echtgenote en moeder. Wat volgt is een roetsjbaan aan ongekende emoties zoals: angst(en) voor een verminderd libido idem dito aan levensverwachtingen, het gevoel van vervreemding bij verdrongen ongekende opstekende vlammende nieuwe versies van haarzelf die zich moeilijk laten ordenen en integreren in een al dan niet monogaam heteroseksueel huwelijk en deze van de vertwijfeling bij het vernieuwd engagement als moeder dat nodig dient heromschreven te worden bij een veranderende relatiedynamiek.

Bij momenten hilarisch dan weer hartverscheurend relaas van wat we bij mannen (h)erkennen als de midlifecrisis(?). Hier bij een jonge moeder, echtgenote/partner, welke bangelijk uitkijkend naar een weinigbelovende menopauze met zijn vele lichamelijke/hormonale aandienende veranderingen haar leven van een (ver)nieuw(d) elan probeert te voorzien. Dit het liefst met behoud van het/haar verleden, maar ook zonder of met meer als het moet! Moedig verhaal!