De Vlaamse Miranda July? Wat vind jij?
Enige weken geleden las ik met veel plezier Alle golven in mij van Uwe Porters. De Vlaamse Miranda July? Ik weet niet of Uwe Porters dat een compliment zou vinden? Ik verwijs hier naar het toch flink gehypete All fours dat ook bij ons vorige zomer vlot over de tongen (en de boekenwinkelkassa's) ging. (ik schreef er immers ook een leestip over!)
Alle golven in mij speelt zich af in een toch voornamelijk zeer brave setting van een standaard gezin, waarin bij aanvang vooral de vrouw zich laat lezen als "is dit het dan? mijn leven? mijn verlangens? mijn liefde? mijn seksleven?". Anders dan bij All fours krijgen we hier ook een inkijk in de koppelrelatie. Op een eenvoudige en tegelijkertijd indringende wijze leren we de gevoelens van beide partners kennen. Porters tekent met haar Eva-personage een herkenbaar beeld van vrouwen in deze tijden. Gesandwiched tussen beroepsverwachtingen, immer hongerige kindermagen, een sociaal leven en een partnerrelatie die willens nillens altijd wel wat begint te kabbelen, werpt zij een intense blik in de spiegel. Waar July voor mij doorstootte in het verzengende van de sexuele lusten en hoe de grenzeloosheid hiervan je totaal uit balans kan brengen, slaagt Porters erin zeer eerlijk en authentiek te blijven in haar hoofd-hart-buik-balans. Zonder al te veel prijs te geven over de verhaallijn wil ik toch even kwijt dat zowel de tweede grote liefde die opduikt, als het ervaren van twee grote liefdes tegelijkertijd voor mij zeer herkenbaar en, nogmaals, zeer authentiek weergegeven zijn. Nergens neigt Porters naar drama of sensatie. In haar nawoord drukt ze de hoop uit dat haar "Eva", de moeder der moeders, hopelijk op herkenbaarheid kan rekenen. Wel, bij mij is dat alvast gelukt!
Uwe Porters schrijft vanuit een vrouw zijn zonder enige vorm van taboe en dat voelt als een bevrijding. Heel graag gelezen!
