Booktunes. Caravan.

Net als jazz leunt Geoff Dyer in 'But Beautiful' op improvisatie. Dyer improviseert op het leven van negen jazzlegendes, beeldt zich in hoe het moet zijn geweest. Hij leeft zich in en parafraseert. Dyer baseert zich op waarheid, op feiten en hij gaat verder met improviseren, verzint dialogen en bewegingen, net als een jazzman een standard verfraaid, zich verdraaid eigen maakt. En de vrijheid die Dyer zich permiteert, die maakt hun portret meer echt dan echt. Er klinken niet alleen mooie melodieën en fraaie solo's, er zijn ook scherpe tonen, tegenbewegingen, plotse uithalen, blue mood.

"Common to all of the dramatis personae is a struggle with the dark forces, with violence, despair, self-destruction, racial hatred, heroin addiction, alcohol and the unbearable pressure to keep the touch of genius in an art form whose very essence is spontaneity and improvisation. Geoff Dyer looks in on most of his musicians just at the moment when the touch is disappearing, or when they stare Early Death in its pallid face." (Bernstein, NYTimes)

Dyer improviseert, but beautiful, een boek vol fragiel ruwschitterende parels. En je hoeft geen jazzkenner te zijn om van 'But Beautiful' te genieten, maar als je klaar bent met lezen, ben je er echt wel één.

" 'But Beautiful' is het enige jazzboek dat ik mijn vrienden aanbeveelt. Het is een juweeltje, vooral omdat "het vol jazz zit", eerder dan dat het "over jazz gaat.'" ( jazzmuzikant Keith Jarrett)