Leven en liefhebben in een achterstandswijk

"Ik wenste dat ik ook een wegwerpbeker was. Dat ik enkel een klets koffie in mijn buik nodig had om compleet te zijn."⠀

In Confituurwijk verhuist Marie noodgedwongen naar een gevreesde achterstandsbuurt. Haar buren maken het haar moeilijk om te studeren voor een belangrijke auditie. Van een muzikale carrière is al snel geen sprake meer. Toch krijgt ze een band met de Confituurwijk en haar bewoners. De buurtbewoners, die in eerste instantie karikaturen lijken, krijgen in de loop van het verhaal meer en meer karakter. Ik ging echt meevoelen met hen. Net als met Marie zelf - hoewel ze af en toe wel een schop onder haar kont kan gebruiken.⠀

Confituurwijk laat de lezer lachen en huilen. Femke Vindevogel toont aan dat er altijd hoop is en geeft een kijkje over de muur. Inwoners van achterstandswijken zijn evengoed mensen als jij en ik. Met het hart meer dan eens op de goede plaats. Een bijzonder mooi en beeldend geschreven debuut.

Mijn complete recensie lees je op boekvinder.be.