De zin waarvan je in de lach schiet
Er zijn zo van die zinnen waardoor je luidop in de lach schiet… Bij het lezen van Dimitri Verhulst gebeurt dat wel vaker. Zoals bij deze hier:
“…, toch had je ‘r weinig moeite mee te erkennen dat de vorst waarschijnlijk een toffe knul was. ik zeg ‘waarschijnlijk’, omdat je de man natuurlijk niet kende. Wie hem wou leren kennen moest in overstromingsgebied gaan wonen of eens een treinramp overleven.”
Heerlijke no-nonsense taal om een absurd gegeven te beschrijven.
Synopsis
Wanneer wordt aangekondigd dat Christus op 21 juli, in volle komkommertijd, Brussel zal bezoeken, ondergaat de Belgische hoofdstad een metamorfose. De gevels worden opgeknapt, bloembakken geplaatst en de criminaliteitscijfers duiken plotsklaps naar het nulpunt. Terwijl de beleidsmensen bakkeleien over wie een persoonlijk onderhoud met de profeet verdient en discussiëren over de route waarlangs Jezus lopen moet, krijgt de stad almaar een meer menselijker gelaat met oog voor de dakloze, de illegaal, de dronkaard en de armoe-oogster. De metro ruikt niet langer naar pis, de hoop is onder het volk. En dan breekt de grote dag zelf aan.
