Over zingeving en loslaten

In De kolibrie volgen we het leven van hoofdpersonage Marco, die oorspronkelijk door zijn ouders de bijnaam 'de kolibrie' kreeg omdat als puber zijn groeispurt uitbleef. De metafoor van de kolibrie komt echter niet alleen aan bod als het over Marco's grootte gaat, maar ook wanneer andere van zijn eigenschappen worden beschreven. De kolibrie is een dier dat heel veel moeite doet om bewegingsloos te blijven, net als Marco, en voor mij vormt dit sprekende beeld de kern van het boek. Er wordt intens gereflecteerd over wat het betekent om 'in beweging' te zijn, wat 'verandering' is en of dit voor iedereen hetzelfde is. Zijn mensen met een moeilijke voorgeschiedenis die heel veel moeite moeten doen om op hetzelfde punt te blijven even hard in beweging als anderen met minder tegenslag die wél 'vooruitgaan'?

Heel fijn vond ik de opbouw van het boek. Het boek start in medias res, waardoor je meteen al een aantal dingen te weten komt, maar het is onduidelijk hoe het zo ver is kunnen komen. Stukje bij beetje worden delen van de familiegeschiedenis prijsgegeven door een verteller, afgewisseld door mails, telefoontjes, sms'en en brieven. Er wordt veel gesprongen in de tijd en naarmate het boek vordert verzamel je steeds meer puzzelstukjes om het verhaal zelf compleet te maken.

Eerder dan dat de verteller zomaar alles prijsgeeft over de innerlijke wereld van Marco, wordt deze vooral duidelijk in de relaties die hij heeft met andere mensen. Niet alleen binnen een heel intense liefdesrelatie, maar ook binnen relaties met vrienden en familie. Marco heeft niet veel mensen rondom hem, maar wel een aantal heel trouwe, diepgaande relaties, die elk op het einde van het boek een prominente rol toebedeeld krijgen.

Een heel intrigerend personage vond ik een jeugdvriend van Marco die 'de onnoembare' wordt genoemd. Van hem wordt gezegd dat hij ongeluk brengt bij iedereen die met hem in aanraking komt. Als je echter dicht genoeg bij hem staat, bevind je je als het ware in het oog van de orkaan. Dat is dan ook de positie die Marco aanneemt, waardoor hij samen met 'de onnoembare' zelf net ontsnapt aan al het ongeluk. Vele jaren later maakt 'de onnoembare' zijn beroep van het ongeluk brengen. Op dit punt komt hij Marco weer tegen, waardoor die een catharsis ervaart die als de moraal van het boek kan worden gezien.

Samengevat: De kolibrie van Sandro Veronesi is een heel mooi, meeslepend boek over vriendschap, zingeving, verandering en loslaten.