Tragisch, poëtisch, uit het (Italiaanse) leven gegrepen
De
kolibrie
is
een van de meest bekende en bekroonde werken van Sandro Veronesi. Het
is ook de roman waarmee de Italiaanse schrijver in 2020 zijn tweede
Premio Strega won.
Al
sinds zijn jeugd wordt het hoofdpersonage Marco Carrera, die als kind
een groeistoornis had, de kolibrie genoemd - naar een van de kleinste
vogels ter wereld. De kolibrie kan bijna onbeweeglijk in de lucht
blijven hangen. Maar zijn “stilstand” is een illusie: het is het
resultaat van een zeer snelle vleugelslag, tot zelfs 80 slagen per
seconde.
Net
als een kolibrie lijkt Marco altijd onbewogen en is hij in staat elke
schok op te vangen, alle moeilijkheden te weerstaan die het leven hem
voorschotelt: Marco Carrera geeft nooit op!
Het
verhaal begint in de jaren 70
en strekt zich uit
tot onze nabije toekomst. Sandro Veronesi brengt naast Carrera een
hele reeks personages ten tonele:
Zijn
jeugdvriend Duccio Ghilleri, ‘de onnoembare’, die over
profetische gaven lijkt te beschikken, Carrera’s dochter Adele, die
denkt dat er een draad uit haar rug groeit, zijn kleindochter
Miraijin (Japans
voor
"nieuwe man") die hem op de been houdt, psychoanalyticus
Daniele Carradori die
hem op cruciale momenten bijstaat en
last but not least Luisa Lattes, Carrera’s onbereikbare
jeugdliefde. De verdrinkingsdood van zijn oudere zus Irene vormt een
macabere rode draad in de roman.
Veronesi
geeft in het nawoord zelf toe dat hij inspiratie vond bij andere
auteurs. Het hoofdstuk ‘Naar de draaikolken’ is bijvoorbeeld een
eigen interpretatie van Beppe Fenoglio’s Il
gorgo (‘De
draaikolk’). Om zijn verheerlijking van Fenoglio te
manifesteren,
kiest de auteur ervoor om de eerste en de laatste twee zinnen van Il
gorgo ongewijzigd
te laten.
Net
als alle andere werken van Sandro Veronesi is De
Kolibri
een prachtig geschreven boek, met een
unieke
en eigenzinnige vertelstijl.
Enerzijds
wou ik snel lezen omdat het verhaal me zo boeide, maar had ik vooral
in het begin wat moeite met de chronologie. Gelukkig staat boven elk
hoofdstuk het jaartal vermeld, wat het voor de lezer gemakkelijk te
volgen maakt.
Anderzijds
wou ik net heel traag lezen om meer te kunnen genieten van de
schitterende volzinnen, de perfecte woordkeuze, de treffende
beeldspraak.
Kort samengevat: een boek om te herlezen!
Synopsis
Als zijn dochter overlijdt, krijgt een oogarts, die vanwege zijn lengte de bijnaam kolibri heeft gekregen, de zorg voor zijn tweejarige kleindochter.