Met extra veel leesvoer

Ik hou eigenlijk niet zo van het woord ‘feministisch’ omdat ik niet weet welke betekenis daaronder moet schuilen en omdat ik niet weet hoe ik mij tot die betekenis moet verhouden. Het probleem is misschien dat de betekenis onder het woord ‘feminist’ vaak even vloeibaar, ondoordringbaar en ondefinieerbaar is als het woord ‘vrouw’ zelf. Toch triggerde de titel mij om het mee te nemen uit de bibliotheek en er eens een blik in te werpen. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb! In korte, boeiende essays beschrijven en bespreken verschillende auteurs, recensenten en journalisten het werk van andere auteurs, sommige recent, andere minder recent.

Over elk van de boeken geven ze hun ongezouten mening waarom het boek (al dan niet) feministisch kan worden genoemd. Sommige essayisten schuwen ook de kritiek op de term feminisme niet, waarmee ze laten zien dat het concept even fluïde is als de besproken auteurs uit dit werk willen laten uitschijnen.


In het lijstje ontbreken de klassiekers uiteraard niet. Orlando van Viriginia Woolf wordt besproken, evenals Beloved van Toni Morrison en de memoires van Simone de Beauvoir. Ik was blij om auteurs die al lang op mijn lijstje staan te zien terugkeren en ook aangenaam verrast om heel wat nieuwe auteurs en klaarblijkelijk boeiende werken te ontdekken. Dit boek heeft mij in ieder geval heel wat inspiratie gegeven om wat meer werk te lezen van vrouwelijke auteurs die iets interessants te vertellen hebben over vrouwelijkheid.

Het boek is hoe dan ook geen anti-mannen boek: niet alleen zijn er enkele essays van mannelijke auteurs die erg interessante meningen over bepaalde werken uiteenzetten, maar veel van de besproken werken belichten ook relaties met mannen.

Op die manier bespreekt het boek een rijk palet van verschillende vormen van vrouw-zijn en dat op een behapbare en interessant uitgegeven manier. Ik ben blij dat het bestaat en ben benieuwd naar een opvolger, want er zijn natuurlijk nog veel meer interessante boeken die in dit werk ontbreken.