'The Centre is Missing'

'Om halfacht 's ochtends liep Yvette over de oprit naar het huis, met in haar armen het wasgoed dat ze de vorige avond had gestreken. Haar sandaal sleepte zachtjes over de grond terwijl ze haar tenen kromde om te voorkomen dat hij van haar voet gleed, en door het kapotte bandje liep ze wat onvast over het pad vol stenen en scheuren. Aan de andere kant van het muurtje, onder de cipressen die de oprit omzoomden, zag ze de dokter in de tuin staan.

In zijn blauwe ochtendjas, en met zijn zonnebril al op, hoewel het zo vroeg was dat de septemberzon nog schuilging achter de kalkstenen berg, richtte hij met zijn linkerhand de stevige waterstraal uit de tuinslang op de colonne vlijtige mieren tussen de steentjes aan zijn voeten. In de loop der tijd had hij zijn techniek verfijnd: hij liet de mieren die het overleefden even over de natte steentjes glibberen, gunde ze een paar tellen hun hervonden waardigheid voordat hij het water weer met donderend geraas liet neerdalen. Met zijn vrije hand haalde hij de sigaar uit zijn mond en liet de rook omhoog kringelen, door de bruine en grijze krullen die over zijn geprononceerde voorhoofd vielen. Vervolgens kneep hij met zijn duim de waterstraal iets toe om doeltreffender te kunnen inbeuken op een mier op wiens dood hij zijn zinnen had gezet.' (p9)

Ergens tussen Bertie Wooster en Trainspotting hangt Patrick in de touwen bijna knock-out geklopt. Patrick Melrose heeft geen Jeeves, dus leeft hij er maar op los. Patrick Melrose, de aan narcotica verslingerde upper class boy, vertelt hoe het is een leven lang te sterven tussen zij die zich altijd meer zullen wanen. Vol leut, gezonde verachting en zelfspot duwt hij hun edele gezicht in hun eigen welriekende stront. En de lezer kan lekker meegenieten.

Edward St Aubyn schrijft van zich af, het stigma van de upper class, de meer dan problematische relatie met zijn ouders en zijn verdoorgedreven druggebruik, alles moet hij kwijt. In vijf romans, samen gebundeld onder de titel De Patrick Melrose romans, bevrijdt hij zich literair. Vooral het derde boek van deze semi-autobiografische bespiegelingen werd een hit. En afrekenen doet hij met stijl, vol bijtende humor en zelfspot. De kracht zit hem niet alleen in zijn rake beschrijvingen van Engels rijksten of zijn bedenkingen over het leven, maar ook verwoordt hij als geen ander de pijn van een kind. Verder kruip je ook echt in de huid, het hoofd en de aderen van een (ex)drugsverslaafde; de drang en de dwang, de vlucht en de zucht, de trance en de schuld, alles verwoordt hij zonder schroom, pijnlijk mooi.

Als je Benedict Cumberbatch ooit had gevraagd welk romanfiguur hij als acteur graag had willen vertolken, dan was het niet Sherlock Holmes, maar wel Patrick Melrose. En in 2018 kreeg en greep hij zijn kans wanneer Showtime en Sky hem vroegen om Patrick Melrose gestalte te geven. Vergeet Holmes, in deze vijf-delige TV-serie speelt hij dé rol van zijn leven. Kijk gerust alleen de serie, die is top, maar weet wel wat je mist en dat zijn de woorden van St Aubyn, bevlogen, scherp en raak, want De Patrick Melrose romans zijn nu eenmaal wat ze zijn, literaire hoogvliegers.