Dagboek van een butler

Dit boek breng je door in het hoofd van een plichtbewuste butler. Het boek leest als een reisverslag van de man zelf, waarin hij tegelijk ook terugblikt op zijn leven. Zo kom je te weten hoe zijn loyaliteit hem uiteindelijk in de problemen bracht: hij schatte namelijk de gebeurtenissen in het huis van de lord die hij diende, helemaal verkeerd in. Daarmee komt zijn zelfbeeld op losse schroeven te staan.

Ik vind dit boek van Kazuo Ishiguro een echte krachttoer. Hij houdt het formeel-houterige taalgebruik van de butler doorheen het hele boek aan. Dat was in het begin even wennen, maar na een tijdje raakte ik helemaal gefascineerd door de manier waarop de butler naar de wereld kijkt. Zijn wereldbeeld bestaat uit klassieke waarden en tradities. Maar wanneer hij zijn verleden en zichzelf onderzoekt in zijn reisverslag / memoires, merk je dat hij verstrengeld geraakt in zijn eigen gedachtegangen. Toch verwerpt hij zijn wereldbeeld daarom nog niet. Dat maakt het boek heel subtiel en fijnzinnig.

Anders dan in de verfilming (waar de butler een zwijgzame indruk maakt), leef je hier in de gedachten van de butler en is hij in feite de hele tijd aan woord. Dat maakt dat het boek en de film bijna een soort van aanvulling op elkaar. Maar als je kan kiezen, dan begin je denk ik toch best bij... het boek natuurlijk.